Πρόκειται για όγκους των ωοθηκών που απαιτείται η χειρουργική αφαίρεση για την θεραπεία τους.
Τα δομικά συστατικά της ωοθήκης έχουν διαφορετική ιστογενετική προέλευση και διπλή λειτουργικότητα (αδένας έσω εκκρίσεως , συντήρησης και ανάπτυξης των γεννητικών κυττάρων). Εκτροπή των συστατικών αυτών οδηγεί στην δημιουργία όγκων που έχουν διαφορετική εικόνα, συμπεριφορά, εξέλιξη και πρόγνωση ανάλογα με τον ιστολογικό τύπο.
Σε γενικές γραμμές οι όγκοι των ωοθηκών χωρίζονται σε δύο κύριες κατηγορίες:
Καλοήθης και Κακοήθης
Συχνά είναι ασυπτωματικoί και όταν παρουσιάζουν συμπτώματα αυτά είναι μη ειδικά όπως :
διαταραχές περιόδου (αμηνόρροια, σταγονοειδή αιμορραγία, μητρορραγία), ήπιο κοιλιακό άλγος που γίνεται έντονο – οξεία κοιλία όταν υπάρχει επιπλοκή του όγκου (ρήξη ή συστροφή), μετεωρισμός, ναυτία, κοιλιακή διάταση και σπάνια έμετοι, συχνουρία, υπερτρίχωση και ακμή (όταν εκρίνουν ανδρογόνα).
Οι Ιστολογικοί τύποι είναι :
επιθηλιακοί (ορώδεις, βλεννώδεις,ενδομητροειδείς, μεσονεφρικοί, Brenner, μικτοί )
της γεννητικής ταινίας (κοκκιοκυτταρικοί,θηκώματα, ινώματα, αρρενοβλαστώματα, γυνανδροβλαστώματα, αταξινόμητοι)
από λιποειδή κύτταρα
από γεννητικά κύτταρα (δυσγονίωμα, του ενδοδερμικού κόλπου, εμβρυικό καρκίνωμα, πολυεμβρύωμα, χοριοκαρκίνωμα, τεράτωμα )
γοναδοβλάστωμα
Μεταστατικοί όγκοι ( Χαρακτηριστικά αναφέρονται μεταστατικοί όγκοι του γαστρεντερολογικού οι όγκοι KRUKENBERG)
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε στους επιθηλιακούς όγκους που είναι και οι συχνότεροι όγκοι των ωοθηκών. Σε αυτούς τους όγκους εκτός από τις δύο βασικές κατηγορίες (καλοήθεις και κακοήθεις) υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία οι όγκοι οριακής κακοήθειας. Πρόκειται για όγκους που έχουν ιστολογική εικόνα κακοήθειας, βιολογική συμπεριφορά όμως καλοήθη.
Δερμοειδής κύστη
Πρόκειται για καλοήθη όγκο της ωοθήκης που περιέχει λίπος, τρίχες, δέρμα, δόντια και σπανιότερα θυροειδικό ιστό (struma ovarii). Υπάρχει από την εμβρυική ζωή αλλά εντοπίζεται αργότερα κατά την αναπαραγωγική συνήθως ηλικία όταν αρχίζει να αυξάνεται σε μέγεθος. Συχνά συστρέφεται ενώ η ρήξη του δημιουργεί εικόνα περιτονίτιδας (όπως από σκωλικοειδίτιδα). Πρέπει να αφαιρείται λαπαροσκοπικά.
Διάγνωση
Τα παλαιά συγγράμματα γυναικολογίας αναφέρουν τους όγκους ωοθηκών ως πολύ <ύπουλη> νόσος. Τα συμπτώματα είναι άτυπα και δεν παραπέμπουν σε κύστη ούτε στην μετατροπή της σε κακοήθεια. Η διάγνωση γίνεται συνήθως υπερηχογραφικά. Αξονική ή Μαγνητική τομογραφία σπάνια χρειάζονται. Οι καρκινικοί δείκτες αυξάνονται σε ορισμένους μόνο τύπους καρκίνου και είναι μη ειδικοί.
Θεραπεία.
Η θεραπεία για τους μη λειτουργικούς όγκους των ωοθηκών είναι πάντα χειρουργική. (λαπαροσκοπική για τους περισσότερους τύπους ). Μπορείτε να δείτε λεπτομέρειες στο site στις επεμβάσεις.